Począwszy od lat siedemdziesiątych, przez lata osiemdziesiąte i dziewięćdziesiąte otoczenie instytucji finansowych przedstawionych w tej części podręcznika stawało się coraz bardziej ryzykowne. Coraz częstsze były gwałtowne zmiany stóp procentowych, a rynki akcji i obligacji przechodziły kolejne etapy zwiększonej wrażliwości. Zjawiska te skłaniały menedżerów instytucji finansowych do poszukiwania metod obniżenia ryzyka, z jakim stykały się ich instytucje. W warunkach zwiększonego popytu na redukcję ryzyka, z pomocą przyszedł proces innowacji finansowych, kreując nowe instrumenty finansowe, które pomogły menedżerom instytucji finansowych w lepszy sposób zarządzać ryzykiem. Instrumenty te, zwane derywatami finansowymi (financial derivatives), charakteryzuje uzależnienie wyniku finansowego od poprzednio wyemitowanych papierów wartościowych, dzięki czemu stanowią one niezwykle pożyteczne narzędzie redukcji ryzyka. Kontrakty forward na stopy procentowe dotyczą przyszłej sprzedaży instrumentu dłużnego i zawierają szereg danych: 1. Specyfikację rzeczywistych instrumentów dłużnych, które mają być dostarczone w przyszłości; 2. Wolumen instrumentów dłużnych, które mają być dostarczone; 3. Cenę (stopę procentową) instrumentów dłużnych w momencie dostawy; 4. Termin, w jakim dostawa będzie miała miejsce. Przykładem kontraktu forward na stopy procentowe może być umowa sprzedaży przez First National Bank dla Rock Solid Insurance Company, za rok od dzisiaj, obligacji skarbowych 8s z 2015, o wartości parytetowej 5 min dol. (obligacji ze stopą kuponu równą 8% i terminem wykupu w 2015 r.), po cenie, która przyniesie takie samo oprocentowanie jak dzisiejsze, powiedzmy, 8%.